Za żadne skarby, ✿Nowe ebooki 2015 i 2016
[ Pobierz całość w formacie PDF ]
//-->Dla A. i E.ROZDZIAŁ 1To był jeden z tych dni, których początek bezwyraźnej przyczyny wystrzela jak korek od szampana,wypełniając głowę przyjemnie musującymi bąbelkami.„Nie, to nie jest dzień na dżinsy” – pomyślała Ewa,stojąc przed otwartą szafą. Strojenie się nie było jejspecjalnością. Z pewnością nie należała do dziewczyn,które zgłębiają tajniki nowych kolekcji i z przejęciemśledzą prognozy trendów na nadchodzący sezon. Takietematy śmiertelnie ją nudziły, nie mówiąc o tym, żeszkoda jej było na nie czasu i energii. Ubranie jest po to,żeby było ciepło w zimie, latem nie za gorąco, a cały rokwygodnie. Na szczęście Marek nie miał w tym względziewygórowanych oczekiwań. W gruncie rzeczy gdybyzaczęła się nagle ubierać w worki na śmieci, mógłby niezwrócić na to uwagi, co już może nie było najfajniejsze.Ale cóż, jej facet był informatykiem.Z szeregu wieszaków wybrała zwiewną sukienkęw drobną łączkę, prezent od mamy, jeden z niewielunaprawdę kobiecych ciuchów, jakie miała. Nie wiedziaładlaczego, ale właśnie dziś miała ochotę ją włożyć. Tak,ta sukienka idealnie pasowała do jej dobrego nastroju.Ewa przyjrzała się swojemu odbiciu. Z lustra patrzyła nanią brązowooka dziewczyna z kilkoma piegami na nosiei falami kasztanowych włosów spływających niesforniena ramiona. Sukienka dodawała jej kształtom smukłościi odsłaniała nogi do samego nieba. Chociaż Ewa nigdynie pomyślałaby o sobie, że jest piękna, musiałaprzyznać, że tego dnia wyglądała jakoś inaczej…Kiedy dziewczyna zamknęła za sobą bramękamienicy, szybko zdecydowała, że zrezygnujez autobusu, i ruszyła na uczelnię piechotą. Sama niewiedziała, dlaczego się uśmiecha: do siebie, dojasnowłosej kobiety z wózkiem czekającej naprzystanku, nawet do wyrostka, który bynajmniej niewysyłał światu przyjaznych sygnałów. Rozpierała jąenergia i podskórne uczucie podniecenia, jak przed długooczekiwaną randką. Ale to nie to, czas romantycznychuniesień dawno już minął, zresztą Marek nawet napoczątku ich znajomości nie był typem sentymentalnegokochanka.Był dopiero koniec kwietnia, ale słońce głaskało jejskórę, chyba po raz pierwszy w tym roku tak mocnodając znać o zbliżającym się lecie. Ewa czuła się poprostu dobrze. Zresztą na co miałaby narzekać? Nigdynie myślała, że uda się jej osiągnąć aż tyle. Miejsceurodzenia chyba rzeczywiście wyznacza poziom wiaryw siebie i oczekiwań od życia. Najstarsza z czwórkirodzeństwa, wychowana w liczącej kilkuset [ Pobierz całość w formacie PDF ]