Zamboch Miroslav - Bez Litości, dodane
[ Pobierz całość w formacie PDF ]
Miroslav Zamboch
z
JĘZYKA
CZESKIEGO
PRZEŁOŻYŁ
P
AWEŁ
D
OLIŃSKI
ILUSTRACJE
D
OMINIK
B
RONIEK
Copyright © by Miroslav Żamboch, 2006
Copyright © for this edition by Fabryka Słów Sp. z o.o., Lublin 2006
Copyright © for translation by Paweł Doliński, 2006
Tytuł oryginału: Bez slitovśni
Wydanie I
ISBN-10: 83-89011-92-1
ISBN-13: 978-83-89011-92-3
Wszelkie prawa zastrzeżone
All rights reserved
Książka ani żadna jej część nie może być przedrukowywana
ani w jakikolwiek inny sposób reprodukowana czy powielana
mechanicznie, fotooptycznie, zapisywana elektronicznie lub
magnetycznie, ani odczytywana w środkach publicznego
przekazu bez pisemnej zgody wydawcy.
Prolog
Eliza usłyszała skrzypnięcie wahadłowych drzwi i bardziej
z przyzwyczajenia, niż licząc na jednego ze stałych klientów, skierowała
wzrok w stronę, skąd dobiegał dźwięk. W wejściu stał krępy mężczyzna –
przybysz z daleka, sądząc choćby tylko po stroju. Jego twarz ocieniało
szerokie rondo kapelusza, a długi płaszcz sięgał aż po kostki i zakrywał
pozostałe części ubioru. Pod lewą pachą mężczyzna trzymał zrolowany koc,
z którego sterczała długa rękojeść miecza. W pierwszej chwili Eliza pomyślała, że obcy jest niski
i ma na sobie jakiś rodzaj munduru z pogrubionymi epoletami, lecz gdy wszedł do środka,
dostrzegła swoją pomyłkę. Barczyste ramiona oraz byczy kark sprawiały, że wyglądał na
mniejszego niż był naprawdę. Oszacowała jego wzrost na metr osiemdziesiąt z kawałkiem. Kiedy
jeszcze mogła sobie wybierać klientów, zawsze decydowała się na wyższych i przystojniejszych,
bo z takimi zwykle łatwiej dochodziła do ładu. Obcy ruszył do stolika dla dwojga, blisko
kontuaru, po czym bez wahania usiadł, kładąc kapelusz przed sobą. Szybko spojrzała w tamtą
stronę. Rysy twarzy miał ostre, kanciasty podbródek i nazbyt duży nos, a zmarszczki w kącikach
oczu powodowały, że wyglądał na pochmurnego. Te oczy napełniły Elizę lękiem. Dociekliwe,
bezlitośnie zimne i wyrachowane. Intuicyjnie wyczuła, że obcy właśnie te cechy rozwija w sobie
najbardziej. Był niebezpieczniejszy niż mężczyźni, z którymi się przeważnie zadawała, ponieważ
tamci nie uświadamiali sobie swego okrucieństwa, a dla tego było ono narzędziem. Chcąc mu się
lepiej przyjrzeć, odwróciła głowę i zaraz dotarło do niej, że przybysz to zauważył.
  [ Pobierz całość w formacie PDF ]