zapis konstrukcji zadania, POLITECHNIKA WROCŁAWSKA (2009), Semestr II, Grafika Inżynierska - Zapis Konstrukcji
[ Pobierz całość w formacie PDF ]
gor Rydzanicz
RYSUNEK
KONSTRUKCJ
AD ANI A
wydana© łrzecae
Naukowo-Techniczne • Warszawa
Przedmowa — 5
Wprowadzenie — 7
1.1. Własności i właściwości środków technicznych — 7
1.2. Proces projektowo-konstrukcyjny — 7
1.3. Niektóre zagadnienia procesu projektowo-konstrukcyjnego — 8
1.4. Uszczegółowienie konstrukcji a uszczegółowienie rysunków jako zapisu konstrukcji — 9
1.5. Racje istnienia wytworu i zasady konstrukcji — 9
1.6. Zapis a proces projektowo-konstrukcyjny — 10
1.7. Dobór postaci konstrukcyjnej — 11
2. O metodyce nauczania przedmiotu „zapis konstrukcji" — 12
2.1. Założenia i charakterystyka ogólna— 12
2.2. Uwagi metodyczne — 13
2.3. Układ i
a
treść
wykładów — 13
2.4. Struktura ćwiczeń — 14
2.5. Sporządzanie zapisu — 15
3. Zapis konstrukcji elementów o postaci złożonej z prostych utworów
geometrycznych — 16
4. Zadania konstrukcyjne I — 24
5. Zapis konstrukcji elementów o większej złożoności postaci
geometrycznej — 31
5.1. Elementy obrotowe — 31
5.2. Elementy nieobrotowe — 37
6„ Rzuty aksomometryczee jako podstawa rysunków poglądowych — 43
7,
Odtwarzanie konstrukcji wytworu — 51
7.1. Odtwarzanie konstrukcji elementu — 51
7.2. Odtwarzanie konstrukcji złożonego układu — 57
8. Analiza zapisu złożonych układów. Rysunki wykonawcze i rysunki
poglądowe (uproszczone) — 66
% Zapas koansirakcja «leinmeratów spsnryaaayda — 75
W. Zadamia kojastrakcyjme II — 84
11. Zapis sdaematyczmy (symboliczny) — 92
12. Zadania pomocnicze -— 95
12.1. Zapis połączeń śrubowych i połączeń spawanych — 95
12.2. Zapis oznaczeń chropowatości powierzchni — 103
13. Elementarne .zagadnienia konstrukcyjne — zbiór rozwiązań, normy
konstrukcyjne — 104
14. Materiały uzupełniające — 120
15. Wybrane przykłady rozwiązań — 134
Dodatek — PodziałM, formaty arkuszy, sposoby składania arkuszy — 141
Literatura — 147
Książka zawiera układ zadań do przedmiotu „zapis konstrukcji" Ogólnymi celami nauczania
tego przedmiotu są: opanowanie zasad i reguł zapisu konstrukcji oraz wprowadzenie
w elementarne zagadnienia teorii konstrukcji i konstruowania, a także opanowanie i dos-
konalenie techniki sporządzania zapisu.
Takie ujęcie problematyki zapisu, aby stanowiło ono jednocześnie wstęp do teorii
konstrukcji, jest możliwe wówczas, gdy działania w przedmiocie „zapis konstrukcji" są oparte
na pojęciu cech konstrukcyjnych. Podstawowe pojęcia teorii konstrukcji to
cechy
konstrukcyjne,
konstruowanie —-to
dobór cech,
azapis konstrukcji — to
zapis
cech konstrukcyjnych.
Wynika z tego potrzeba i możliwość jednoczesnego nauczania konstrukcji
i zapisu konstrukcji.
Do osiągnięcia założonych celów nauczania przedmiotu są potrzebne dwa rodzaje zadań:
rysunkowe
i
konstrukcyjne.
Zadania rysunkowe są podporządkowane zadaniom konstrukcyjnym
i stanowią przygotowanie do ich rozwiązywania. Dzięki takiemu ułożeniu zadań Czytelnik nie
tylko poznaje zagadnienia zapisu, lecz także widzi związek sposobów zapisu z konstrukcją
i konstruowaniem. Dobór, sformułowanie i układ zadań jest oparty na zasadzie stopniowania
działań, charakterystycznego dla procesu konstruowania, jako procesu przejścia „od ogółu do
szczegółu".
Realizowanie założonych celów nauczania wymaga odpowiedniej metodyki na-
uczania. Zasadniczą formą zajęć są
ćwiczenia o charakterze projektowo-konstrukcyjnym.
Poszczególne tematy (zadania), stanowiące materiał nauczania, obejmują jedno ćwiczenie
dwugodzinne łub więcej takich ćwiczeń
{praca na sali)
oraz związaną z nimi samodzielną
pracą własną
studentów/, tzw.
pracą domową.
Praca na sali i praca domowa tworzą zatem
pewną
jednostką metodyczną.
Niezbędne przy rozwiązywaniu zadań ogólne wiadomości
o zasadach i regułach zapisu konstrukcji student uzyskuje w ramach wykładów z tego
przedmiotu łub samodzielnej pracy.
Strukturę ćwiczeń przedstawioną w rozdziale dotyczącym metodyki nauczania należy
traktować jako jedną z możliwych. Stosunkowo bogaty materiał umożliwia realizację przyjętej
struktury ćwiczeń lub jej zmianę, co może wynikać z różnego ujęcia przedmiotu „zapis
konstrukcji" w siatce studiów i różnej liczby godzin przeznaczonych na ten przedmiot.
Metodykę nauczania oraz zasadniczą część zadań opracował autor, który przy doborze
materiału odpowiednio do przyjętej koncepcji układu treści, korzystał także z różnych źródeł
literatury. Na wyróżnienie w tym miejscu zasługuje zaczerpnięty z prac Profesora Janusza
Dietrycha materiał teoretyczny użyty do opracowania
wprowadzenia,
które ma istotne
znaczenie w układzie treści książki.
Autor będzie wdzięczny za wszelkie uwagi Czytelników, które prosimy przesyłać pod
adresem Wydawnictw Naukowo-Technicznych.
*' Funkcjonują również nazwy: grafika inżynierska, rysunek techniczny.
1.1.
Własności i właściwości
środków technicznych
Do opisu
środków technicznych
jako sztucznych
układów materialnych używa się modelu przedsta-
wionego na rys. 1.1 i następujących pojęć:
wejście
I,
wyjście
O,
postać konstrukcyjna
fi i
działanie
D.
danego przedmiotu ze względu na relację do innego
przedmiotu [11],
Wejściami i wyjściami mogą być energia, masa
i informacja. W klasyfikacji środków rozróżnia się
narzędzia
i
pomieszczenia.
Szczególnym przypadkiem
narzędzi jest maszyna, pojmowana jako środek tech-
niczny, wykonujący żądane działanie dzięki dostar-
czonej energii. Jednym z wejść maszyny jest więc
zawsze energia.
W zależności od rodzaju wejść i wyjść można
wyróżnić klasy maszyn, w których występuje:
— energia,
—- energia i masa,
— energia i informacja,
— energia, masa i informacja.
W tabeli 1.1 podano wejścia i wyjścia kilku
typowych maszyn. Dane zaczerpnięto z prac Die-
trycha [5], [6],
n, D
1
ŚRODEK
0
TECHNICZNY
Rys. 1.1
Model środka technicznego
Działanie środka technicznego polega na prze-
kształceniu wejścia I w wyjście O. Aby to było
możliwe, musi istnieć środek techniczny o strukturze
i stanach uwarunkowanych konstrukcją. Konstrukcja
jako utwór jest
abstrakcją,
środek techniczny jako
wytwór jest
konkretem.
Konstrukcja
Ks jest wyznaczona wówczas, gdy
zostaną określone cechy konstrukcyjne
C
k
={C
g
,C
m
,C
d
}
W podstawowych działaniach technicznych na utwo-
rach wyróżnia się
projektowanie
i
konstruowanie.
Działania te polegają na przetwarzaniu informacji.
Na rysunku 1.2 przedstawiono model procesu
projektowania i konstruowania [6].
Wejściem do procesu projektowania I
p
jest infor-
macja o potrzebie, stanowiąca opis potrzeby, wyj-
ściem O
p
procesu projektowania są natomiast dane
o wejściu I, wyjściu O i działaniu D środka technicz-
nego, z czego wynika zarys postaci konstrukcyjnej II.
Na tym etapie działań mogą wystąpić dwa przy-
padki:
— na podstawie informacji o I, O, D, II środka
technicznego następuje zidentyfikowanie jednej z ist-
niejących konstrukcji Ks
0
,
— treść projektu w postaci informacji
o I, O, D, n, jako wyjście z procesu projektowania,
gdzie:
C
g
— geometryczne cechy konstrukcyjne,
C
m
— materiałowe cechy konstrukcyjne,
C
d
— dynamiczne cechy konstrukcyjne.
Każdą z cech można przedstawić jako postać
konstrukcyjną FI; i układ wymiarów W,, czyli
Cj = (Ilj, W
;
)
(i = g, m, d). Jako utwór konstrukcja ma
znaczenie operacyjne tylko wówczas, gdy zostanie
sporządzony zapis konstrukcji, czyli zapis cech kon-
strukcyjnych.
Konstrukcja jest własnością środka technicznego,
działanie natomiast — właściwością.
Własność
jest
cechą, którą można przypisać przedmiotowi wyłącznie
z relacji do tego przedmiotu,
właściwość
natomiast
jest pojmowana jako cecha identyfikująca możliwości
— 7
[ Pobierz całość w formacie PDF ]