zabezpieczenie społ.2, moje dokumenty, esus-ćw, monograf z SOP-u, 2012-04 (kwi), Nagrania polityka społeczna ...
[ Pobierz całość w formacie PDF ]
Zabezpieczenie społeczne - wykład, dr Justyna Przywojska
Zarządzanie ryzykami podmiotu ekonomicznego polega na:
* zmniejszaniu prawdopodobieństwa zaistnienia potencjalnych zdarzeń losowych
(aspekt
prewencyjny)
* ograniczeniu skutków finansowych realnych zdarzeń losowych, które mają wpływ na
funkcjonowanie podmiotu ekonomicznego
(aspekt kompensacyjny)
Cele zarządzania ryzykiem:
Zarządzanie ryzykiem zmierza do minimalizacji narażenia na dane ryzyko konkretnego podmiotu
ekonomicznego i neutralizowaniu negatywnych skutków wystąpienia określonego ryzyka.
Procedury zarządzania ryzykiem:
1) identyfikacja ryzyk stanowiących zagrożenie
ts\C&
/
2) ocena (pomiar) ryzyk pod względem konsekwencji ewentualnych strat
J(fJ
^.
3)
zapobieganie zaistnieniu ryzyk i ewentualnym stratom
4) wybór i zastosowanie adekwatnych metod postępowania z ryzykami
5) monitorowanie skuteczności i efektywności zarządzania ryzykiem
Metody zarządzania ryzykiem
(traktowania ryzyka, obchodzenia się z ryzykiem):
1)
unikanie ryzyka
(wystrzeganie się zagrożeń)
2) ograniczenie ryzyka
(redukowanie zagrożeń)
3)
rozłożenie ryzyka
(rozproszenie zagrożeń)
4)
zatrzymanie ryzyka
(ponoszenie ewentualnych strat)
5)
transfer ryzyka
(przenoszenie strat na inny podmiot)
Bezpieczeństwo socjalne według MOP
Zabezpieczenie społeczne ma szersze cele niż łagodzenie skutków biedy. Zmierza do osiągnięcia
bezpieczeństwa socjalnego, rozumianego jako ochrona, której dostarcza społeczeństwo swoim
członkom poprzez zapobieganie ekonomicznej i społecznej nędzy, która może być powodowana
redukcją zarobków, choroba, macierzyństwem, dyskryminacja w sektorze zatrudnienia, bezrobociem,
niepełnosprawnością, podeszłym wiekiem i śmiercią. Dostarcza opiekę zdrowotna i ochronę dla
rodzin z dziećmi. (Definicja według MOP)
Zakres zabezpieczenia społecznego
Rezultat osiągnięty za pomocą kompleksowych przedsięwzięć publicznych, mających na celu ochronę
ludności (lub jej dużych grup) przed niedostatkiem środków materialnych oraz przedsięwzięć
zapewniających dostęp do opieki zdrowotnej w razie potrzeby i pomagających rodzinom
wychowującym małe dzieci.
Rota państwa w zabezpieczeniu społecznym
Przede wszystkim państwo jako nadrzędna organizacja społeczna powinno zabezpieczyć środki
niezbędne do przetrwania osobom niemiejącym zapewnić sobie środków do życia.
Zabezpieczenie społeczne
to idea, zgodnie z którą ogół społeczeństwa poprzez swoją organizację
(państwa i jego struktury oraz społeczeństwo obywatelskie) jest zobowiązany do zapewnienia
warunków bytu wszystkim, którzy nie ze swej winy nie mogą go sobie zapewnić własną pracą.
Zabezpieczenie społeczne
to całokształt środków i działania instytucji publicznych, za pomocą
których społeczeństwo stara się zabezpieczyć swych obywateli przed niezawinionym przez nich
niedostatkiem, przed groźbą niemożności zaspokojenia podstawowych, społecznie uznanych za
ważne potrzeb.
Zabezpieczenie społeczne w wąskim ujęciu:
Zagwarantowanie bezpieczeństwa w sensie działań nakierowanych na ograniczenie, najczęściej
poprzez materialne kompensowanie następstw zdarzeń mieszczących się w katalogu ryzyk
socjalnych (choroba, macierzyństwo, inwalidztwo (niezdolność do pracy), śmierć żywiciela, wypadek
przy pracy, bezrobocie, starość, nagły wydatek),
ocena
poziomu tak rozumianego zabezpieczenia
społecznego jest realizowana przede wszystkim z uwzględnieniem wielkości katalogu ryzyk oraz
relacji wielkości kompensaty do rzeczywistej wartości poniesionej straty.
Zabezpieczenie społeczne w szerokim ujęciu:
Obejmuje rozwiązania, które nie tylko gwarantują bezpieczeństwa socjalne, ale także tworzą zespół
warunków dających jednostkom możliwość pełnego rozwoju.
Zakresy
podmiotowy i przedmiotowy
3
[ Pobierz całość w formacie PDF ]