Zasady wykonywania projektu lotu GUGiK(1), geodezja, rok III, fotogrametria i teledetekcja
[ Pobierz całość w formacie PDF ]
ROZPORZĄDZENIE
MINISTRA INFRASTRUKTURY
1)
z dnia ....................................
w sprawie wykonywania fotogrametrycznych zdjęć powierzchni kraju oraz
pomiarów i opracowań fotogrametrycznych
Na podstawie art. 19 ust. 1 pkt 3 lit. l ustawy z dnia 17 maja 1989 r. – Prawo
geodezyjne i kartograficzne (Dz. U. z 2000 r. Nr 100, poz. 1086, z późn. zm.
2)
),
zwanej dalej ustawą, zarządza się, co następuje:
§ 1.
Rozporządzenie określa:
1) zasady wykonywania zdjęć lotniczych;
2) warunki przetwarzenia fotogrametrycznych zdjęć lotniczych;
3) metody opracowania ortofotomap
4) metody wykonywania numerycznych modeli terenu.
§ 2.
Zasady wykonywania prac, o których mowa w § 1 zawarte są w załączniku do
rozporządzenia
§ 3.
Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia.
Minister Infrastruktury
.....................................
1)
Minister Infrastruktury kieruje działem administracji rządowej - budownictwo, gospodarka przestrzenna i mieszkaniowa, na
podstawie § 1 ust. 2 pkt 1 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 29 marca 2002 r. w sprawie szczegółowego zakresu
działania Ministra Infrastruktury (Dz. U. Nr 32, poz. 302 oraz z 2003 r. Nr 19, poz. 165, Nr 141, poz. 1359 i Nr 232, poz. 2322).
Właściwość Ministra Infrastruktury do wydania niniejszego rozporządzenia wynika z art. 44 ustawy z dnia 21 grudnia 2001 r. o
zmianie ustawy o organizacji i trybie pracy Rady Ministrów oraz o zakresie działania ministrów, ustawy o działach administracji
rządowej oraz o zmianie niektórych ustaw (Dz. U. Nr 154, poz. 1800).
2)
Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2000 r. Nr 120, poz. 1268, z 2001 r. Nr 110, poz.
1189, Nr 115, poz. 1229 i Nr 125, poz. 1363, z 2003 r. Nr 162, poz. 1568 i Nr 166, poz. 1612 oraz z 2004 r. Nr 10, poz. 76.
Załącznik do rozporządzenia
Ministra Infrastruktury
z dnia ...........................
ZASADY WYKONYWANIA
FOTOGRAMETRYCZNYCH ZDJĘC POWIERZCHNI KRAJU ORAZ POMIARÓW
I OPRACOWAŃ FOTOGRAMETRYCZNYCH
ROZDZIAŁ I. ZASADY OGÓLNE
§
1 Postanowienia ogólne
1. Zasady stanowią standard Głównego Geodety Kraju (GGK) w zakresie prac
fotolotniczych. Zasady są obowiązujące dla prac fotolotniczych zamawianych
przez służbę geodezyjną i kartograficzną RP.
2. Zasady podają założenia techniczne i porządkowe dotyczące wykonywania prac
fotolotniczych, obowiązujące przy projektowaniu i wykonywaniu
fotogrametrycznych zdjęć lotniczych, obróbce fotolaboratoryjnej filmów lotniczych,
badaniu jakości zdjęć i pracach fotoreprodukcyjnych.
Uwaga: pod używanym w Wytycznych pojęciem “film lotniczy” rozumie się
zwojową błonę fotograficzną wyprodukowaną specjalnie dla potrzeb
fotogrametrycznych zdjęć lotniczych.
3. Fotogrametryczne zdjęcia lotnicze są podstawowym materiałem wyjściowym dla
zadań geodezyjnych i kartograficznych realizowanych technologiami
fotogrametrycznymi (sporządzanie map topograficznych, map zasadniczych i map
tematycznych, oraz zakładanie i prowadzeniu systemów informacji o terenie).
4. Określenie “fotogrametryczne zdjęcia lotnicze”, przedstawiane dalej w skrócie jako
“zdjęcia lotnicze”, “zdjęcia pomiarowe”, lub “zdjęcia” oznacza:
1) oryginały negatywów i diapozytywów zdjęć lotniczych,
2) diapozytywowe kopie sporządzone z oryginalnych negatywów zdjęć,
3) diapozytywowe kopie sporządzone z oryginalnych diapozytywów zdjęć
(tzw. diapozytywy wtórne),
4) negatywowe kopie sporządzone z oryginalnych negatywów zdjęć, (tzw.
negatywy wtórne),
2
5) pojęcie “fotogrametryczne zdjęcia lotnicze” rozciąga się również na cyfrową
formę, uzyskaną poprzez zeskanowanie wymienionych materiałów na
specjalistycznych skanerach przeznaczonych do skanowania zdjęć
lotniczych.
§
2. Warunki formalne wykonywania zdjęć lotniczych
1. Wykonywanie zdjęć lotniczych jest - w rozumieniu Ustawy “Prawo geodezyjne i
kartograficzne” (Ustawa z dnia 17 maja 1989r z późniejszymi zmianami) - pracą
geodezyjną z wynikającymi z tego konsekwencjami.
2. Zdjęcia lotnicze mogą wykonywać podmioty prowadzące działalność gospodarczą,
a także inne jednostki organizacyjne utworzone zgodnie z przepisami prawa, jeżeli
przedmiot ich działalności obejmuje prowadzenie prac fotolotniczych.
3. Działalność gospodarcza w zakresie wykonywania zdjęć z powietrza dla celów
fotogrametrycznych i innych wymaga koncesji. Wniosek o udzielenie koncesji
kieruje się do Ministra Transportu i Gospodarki Morskiej.
4. Podstawowym warunkiem realizacji koncesji jest uzyskanie certyfikacji, tj.
pozytywnej oceny techniczno-lotniczego przygotowania posiadacza koncesji do
wykonywania działalności lotniczej. Certyfikację przeprowadza Główny Inspektorat
Lotnictwa Cywilnego.
5. Sposób pozyskiwania oraz warunki udostępniania fotogrametrycznych zdjęć
lotniczych oraz sposoby ich rejestrowania określa - w drodze rozporządzenia -
Minister Obrony Narodowej w porozumieniu z Ministrem Spraw Wewnętrznych i
Administracji.
6. Wykonawca fotogrametrycznych zdjęć lotniczych w czasie nie krótszym niż 7 dni
przed planowanym terminem nalotu, zobowiązany jest poinformować właściwy
organ Ministerstwa Obrony Narodowej o swoim zamiarze wykonywania zdjęć
wskazanego w zawiadomieniu obszaru.
7. Fotografowanie rejonów przygranicznych wymaga specjalnej zgody. Wykonawca
zdjęć lotniczych występuje z wnioskiem o taką zgodę do Ministra Transportu i
Gospodarki Morskiej.
3
ROZDZIAŁ II. SPRZĘT FOTOLOTNICZY
§ 3. Samoloty fotogrametryczne. Instalacja kamery w samolocie
1. Zdjęcia lotnicze wykonuje się z pokładu środka latającego (samolotu, śmigłowca,
itp.) specjalnie adoptowanego do takich zadań i wyposażonego w
oprzyrządowanie nawigacyjne oraz kamerę pomiarową wraz z przyrządami
pomocniczymi.
2. Pożądane cechy samolotu używanego do celów fotolotniczych to:
1) duży zakres prędkości: od 140 km/h do 350 km/h,
2) pułap praktyczny powyżej 5 000
÷
7 000 m,
3) duża stateczność lotu,
4) długi czas przebywania w powietrzu (powyżej 6h),
5) duża prędkość wznoszenia, umożliwiająca osiągnięcie pułapu
maksymalnego w czasie 30
÷
45 min,
6) instalacja tlenowa lub hermetyzowana kabina przy lotach powyżej 3 500 m,
7) pokładowe źródło zasilania umożliwiające obsługę aparatury fotolotniczej,
8) możliwość rozmieszczenia stanowisk kamery i zabudowy fotoluków,
9) stanowisko nawigacyjne umożliwiające obserwację terenu na wprost i na
boki od linii pionu do linii horyzontu,
10) wewnętrzna łączność umożliwiająca porozumiewanie się członków załogi
(tzw. interkom).
Tym wymaganiom najbardziej odpowiada samolot dwusilnikowy typu górnopłat.
Załącznik nr 1 podaje podstawowe dane samolotów najczęściej używanych do
misji fotolotniczych.
3. Samolot fotogrametryczny jest wyposażony w jedno lub dwa stanowiska kamery
(rzadko więcej). Stanowisko kamery znajduje się nad fotolukiem, tj. wyciętym w
podłodze samolotu otworem o średnicy około 50 cm (zależy od kąta rozwarcia
obiektywu, grubości podłogi i mocowania kamery). Nad otworem, do podłogi
mocowane jest podwieszenie kamery na którym zainstalowana jest właściwa
kamera. Stanowisko kamery powinno być zaprojektowane:
1) w miejscu nie naruszającym konstrukcji samolotu,
2) blisko środka ciężkości samolotu,
3) blisko osi podłużnej samolotu,
4
4) w miejscu małego wpływu wibracji silnika (w węźle drgań konstrukcji
samolotu),
5) z dala od ujścia spalin i olejów silnika,
6) z dala od silnych zawirowań aerodynamicznych,
7) w miejscu zapewniającym dogodny dostęp do kamery i sprzętu
pomocniczego.
4. W samolotach hermetyzowanych fotoluk musi być przeszklony płytą płasko-
równoległą ze szkła optycznego o zalecanej grubości 50 mm, ale nie mniejszej
od 37 mm (ze względu na dużą powierzchnię i działanie sił spowodowanych
różnicą ciśnień).
5. Fotoluk od zewnętrznej strony kadłuba samolotu powinien być zabezpieczony
zasuwą, umożliwiającą jej odsuwanie w czasie lotu.
6. Na instalację kamery pomiarowej w samolocie, oprócz właściwej kamery
zamontowanej na podwieszeniu, składa się szereg modułów aparatury
fotolotniczej takich jak:
1) luneta nawigacyjna z regulatorem pokrycia i pomiarem kąta znosu,
2) system nawigacyjny,
3) system pomiaru światła i sterowania ekspozycją,
4) moduł centralny z pulpitem sterującym zarządzający kamerą i pozostałymi
elementami instalacji.
7. Zależnie od skonfigurowania kamery z aparaturą pomocniczą i stopnia jej
automatyzacji załogę samolotu fotogrametrycznego stanowią trzy, dwie, lub jedna
osoba. W wariancie załogi trzyosobowej są to: pilot, nawigator i operator kamery.
Załogę dwuosobową stanowi pilot i nawigator pełniący jednocześnie funkcje
operatora kamery. Przy dużym zautomatyzowaniu i autonomiczności pracy
kamery załogę może stanowić tylko pilot samolotu.
8. Samoloty fotogrametryczne wyposażone w system do precyzyjnego pomiaru
położenia kamery w momencie ekspozycji opartego o GPS (technologia dGPS)
mają antenę odbiorczą zamontowaną na górnej części kadłuba.
Dla danego zestawu kamera-antena należy wyznaczyć ekscentr fazowego
centrum anteny GPS względem przedmiotowego środka projekcji obiektywu.
Ekscentr ten wyznacza się pomiarem geodezyjnym w czasie postoju samolotu. W
czasie pomiaru kamera powinna zachowywać względem samolotu takie
położenie, jakie zajmuje w locie na najczęściej wykorzystywanej wysokości przy
5
[ Pobierz całość w formacie PDF ]