Zapis dźwięku, SZKOŁA, FIZYKA, wynalazki
[ Pobierz całość w formacie PDF ]
Zapis dźwięku
Pierwszym urządzeniem służącym do rejestracji i odtwarzania dźwięku był wynaleziony
przez
Edisona
w 1877 roku
fonograf
. Składał się on z poruszanego korbką walca
pokrytego cynfolią oraz czułej igły, połączonej z membraną, drgającej pod wpływem
uderzających w membranę fal dźwiękowych. W 1888 roku Edison udoskonalił swój
wynalazek, zastępując walec cynfoliowy woskowym.
W 1889 roku Amerykanin niemieckiego pochodzenia Emil Berliner zmodyfikował
wynalazek Edisona, zastosowawszy do nagrywania dźwięku zamiast walców płyty
woskowe. Z tych płyt można było łatwo wykonywać metalowe matryce, a z nich tłoczyć
dowolną ilość kopii w trwałym
tworzywie sztucznym
. Tak powstała
płyta gramofonowa
i
urządzenie do odtwarzania dźwięku z płyt -
gramofon
.
W 1898 roku inżynier duński Valdemar Poulsen uzyskał patent na magnetyczne
nagrywanie i odtwarzanie dźwięku. W aparacie zbudowanym przez Poulsena do
zapisywania i odtwarzania dźwięku służył cienki
drut
stalowy, nawinięty na obrotowy
cylinder. Drut przesuwał się przed szczeliną
elektromagnesu
, zasilanego prądem
kształtowanym przez mikrofon. W celu odtworzenia dźwięku należało przesuwać
namagnesowany drut przed szczeliną z tą samą prędkością, a elektromagnes połączyć ze
słuchawkami. Udoskonalone aparaty do magnetycznego zapisu dźwięku na taśmie
stalowej pojawiły się w rozgłośniach na przełomie lat dwudziestych i trzydziestych
naszego stulecia.
Prototyp nowoczesnego
magnetofonu
, w którym do zapisu i odtwarzania dźwięku
zastosowano taśmę magnetyczną w takiej postaci, jaka ma obecnie, pokazała niemiecka
firma AEG na Wystawie Radiowej w Berlinie w 1935 roku.
Do powszechnego użytku magnetofony weszły już po II wojnie światowej.
[ Pobierz całość w formacie PDF ]