Zarz%B9dzanie, ZARZĄDZANIE
[ Pobierz całość w formacie PDF ]
1. Zarządzanie - definicja ,co się na nią składa ,czego dotyczy
Zarządzanie
- jest działalnością kierowniczą ,polegającą na ustaleniu celów i powodowaniu ich
realizacji poprzez wykorzystanie zasobów, procesów informacji w istniejącym otoczeniu
(społecznym, kulturowym, prawnym, ekonomicznym itp.) w sposób sprawny i skuteczny oraz
zgodny z racjonalnością zadań. Zarządzanie to dysponowanie zasobami dla uzyskania korzyści to
planowanie nad różnorodnością i przekształcenie potencjalnego konfliktu w współpracę .
Z pojęciem zarządzania spotykamy się na co dzień w różnych instytucjach.
Na zarządzanie składa się:
[
planowanie, analiza, sterowanie]
- cele (plany, zadania )
- działanie (dysponowanie, kierowanie, planowanie, kontrolowanie)
- władza (kierownik, zwierzchnik)
- zasoby ( informacje )
- obiekt (organizacja, motywacje, potrzeby )
Zarządzanie dotyczy
– przede wszystkim ludzi, jest głęboko osadzone w kulturze, doprowadza do
zdolności samo uczenia, posługuje się informacjami, wymaga rozbudowanego systemu ocen, musi
być zorientowane na wynik (cel). To pracownicy decydują o sukcesie firmy.
2. Funkcje zarządzania – składowe procesu zarządzania.
Zarządzanie rozumiane jest jako koordynowanie działań ludzkich dla osiągnięcia zamierzonych
celów w sposób możliwie najbardziej efektywny.
Wyróżniamy następujące funkcje zarządzania:
planowanie
(polega na przewidywaniu przyszłego układu warunków i środków działania i
na formułowaniu celów działania dostosowanych do tego układu.
1. cele planowania
• pozwala organizacji wpływać na kształt przyszłości, zamiast biernie ją akceptować
• określić cele, kierunki rozwoju organizacji
• pozwala na lepsze przygotowanie organizacji do przetrwania ewentualnych
kryzysów
• jest podstawą dla realizacji wszystkich innych funkcji zarządzania
organizowanie
(polega na wykonywaniu czynności mających na celu powiązanie
różnorodnych działań członków organizacji w pewne bardziej lub mniej trwałe zespoły
działań)
motywowanie
(polega na wywoływaniu u podwładnych właściwego stosunku do
powierzonych im zadań). Narzędziami motywacji są bodźce motywacyjne, odziaływujące
na podwładnych w pozytywny lub negatywny sposób (premie, nagrody, nagany). Teoria
motywacji Hertzberga.
kontroli
(polega na porównywaniu przebiegu lub wyników pewnych działań, tzn. stanu
osiągniętego z planowym celem, tzn. ze stanem złożonym)
- wstępna
- bieżąca
- doraźna
- końcowa
1
3. Kluczowe pojęcia w zarządzaniu.
-
globalne działania,
rozprowadzanie na cały świat,
-
elastyczność,
> zachowań na rynku, zarządzania, produkcji np.: uczelnia musi przyjąć
20% mniej lub więcej studentów.
-
pantycypacja,
upodmiotawianie pracowników, akcjonat prac, związanie pracowników z
firmą,
-
lider przywódca,
ludzi, organizacji, pozycja, poziom,
-
wysoka jakość,
-
produktywność,
efektywność, wydajność,
-
inwestowanie w wiedzę,
-
pracownicy decydują o sukcesie firmy,
4. Skąd zarządzający wiedzą co robić ?
- Normy i wartości (wywodzą się z kultury),
- Kryteriauświadomione i nieuświadomione,
- wiedza i umiejętności w dziedzinie zarządzania,
- praktyka (sytuacje, teoria)
5. Globalizacja a zarządzanie.
Globalizacja –
termin- zjawisko Globalizacja obejmuje trzy wzajemne powiązane czynniki
(bliskość, lokalizację i postawę )
- to świadomość organizacji, że w interesach należy uwzględniać ogólnoświatowy, a nie lokalny
punkt widzenia
- Organizacjeinteresują się działalnością w skali światowej.
- Dzisiajjuż żaden menadżer nie może przyjmować, że jego organizacja istnieje w izolacji
od całej tej działalności w skali światowej. (Przykład - japońskie firmy wchodzące na
rynki amerykańskie)
- sprzedaż w różnych krajach
- Globalizacja dotyczy nie tylko wielkich korporacji, ale także małe przedsiębiorstwo
- z Globalizacja związane jest pojęcie konkurencyjności
Aspekty globalizacji
Globalizacja :
- jestjedną z najważniejszych zmian zachodzących w otoczeniu większości
przedsiębiorstw
- oznacz patrzenie z nowego punktu widzenia, przyjęcie nowej postawy wobec stosunków
z innymi ludźmi w różnych krajach
- odnosisię do bezprecedensowego zakresu, kształtu liczby i złożoności stosunków
gospodarczych, utrzymywanych ponad granicami państw
- zwiększa rolę odgrywaną przez władze państwowe w konkurencyjności krajów
2
6. Zarządzanie jako nauka poznawcza i inżynieryjna.
Oznacza to że gospodarczy, społeczny i kulturalny rozwój społeczeństwa w coraz większym
stopniu uzależniony jest od osiągnięć naukowo – technicznych. O społecznej wydajności pracy, o
wielkości produkcji i jej jakości nie decyduje już liczba pracowników, lecz rozwój nauki i
zastosowanie technologii opartych na badaniach naukowych. Coraz bardziej złożona działalność
współczesnych przedsiębiorstw oraz szeroki zakres najróżniejszych problemów organizacji i
zarządzania gospodarką narodową stanowią przedmiot badań wielu dyscyplin naukowych.
Syntetyczna próba charakterystyki dorobku prekursorów naukowego zarządzania sprowadza się do
stwierdzenia iż stworzyli oni system twierdzeń przydatnych dla praktyki, oparty na obserwacji
życia. Naukowe zarządzanie trzeba traktować jako dziedzinę w której praktyka bez teorii jest tak
samo nieużyteczna jak teoria bez praktyki.
7. ZARZĄDZANIE PRZEZ CELE:
To sformalizowany zbiór procedur określający działania i analizujący postępy w dążeniu do
osiągania wspólnych celów kierowników i ich podwładnych. Kierownicy i ich podwładni działają
wspólnie przy ustalaniu celów.
istotną cechą jest nacisk na czynne angażowanie się kierowników i pracowników na
wszystkich szczeblach organizacji.
Elementy systemu ZPC.
zaangażowanie – zaangażowanie kierowników w osiąganie celów osobistych i
organizacyjnych oraz w proces ZPC na każdym szczeblu organizacji.
Ustalenie celów na najwyższym szczeblu zarządzania – wiadomo co kierownictwo chce
osiągnąć.
cele indywidualne – co oczekujemy od pracowników.
uczestnictwo – im większe uczestnictwo tym większe prawdopodobieństwo osiągnięcia
celu;
samodzielność w wykonywaniu planów – każdy ma prawo w swobodzie wyboru sposobów
realizacji.
przeglądy efektywności – okresowe spotkania, rozwiązywanie problemów.
Sam proces ZPC prowadzi do lepszego komunikowania się i wzajemnego zrozumienia się
między kierownikami a podwładnymi.
8. Trendy – cechy przemian.
Przemiany – trendy
1. odchodzenie od społecznego uprzemysłowionego ku tworzeniu dystr. informacji.
INFORMACJA, WIEDZA, NAUKA, KREATYWNOŚĆ
2. poleganie na własnej zaradności we wszystkich dziedzinach życia, tworzenie społeczeństwa
wieloopcyjnego, wolnego
3. decentralizacja, innowacja oddolna, upodmiotowienie – efektywność
4. działania perspektywiczne, strategiczne
5. mobilność kadry, migracje, zmienność zatrudnienia
6. powstawanie jednolitego rynku konkurencja↑, bariery↓, ceny↓
7. zmianastylów życia, wydłużenie czasu uzyskiwania kwalifikacji, starzenie ludzi
8. miejsca pracy wymagać będą – młodszych lepiej wykształconych > kobiety
9. wzrost znaczenia zainteresowania zdrowiem, środowiskiem, ekologią
3
9 . Kluczowe obszary działania, arkusz celów
• analizę kluczowych obszarów działania,
• opracowanie arkuszy celów dla stanowisk kierowniczych,
• prowadzenie specyficznej kontroli.
Do kluczowych obszarów działaniu J. W. Humble zalicza:
• rentowność,
• wydajność,
• wprowadzanie innowacji,
• wielkość zasobów fizycznych i finansowych,
• postawy kierowników,
• opinia o przedsiębiorstwie w jego środowisku.
Dla każdego obszaru ustala się siatkę celów, podporządkowując je konkretnym komórkom i
stanowiskom. Na tej podstawie opracowuje się arkusze celów stanowisk kierowniczych, które w
rodzimej literaturze są częściej określane mianem opisów pracy kierowników.
Według R. B. Kemball-Cooka arkusz celów zawiera:
1) zestawienie kluczowych celów do osiągnięcia,
2) syntetyczne określenie sposobu osiągnięcia poszczególnych celów,
3) mierniki i terminy realizacji celów,
4) informacje kontrolne (dokumenty, procedury itp.),
5) określenie komórek i stanowisk współdziałających,
6) zestawienie środków niezbędnych dla realizacji celów,
7) konieczne usprawnienia.
Autor ten tak opisuje przebieg kontroli realizacji zarządzania przez cele w zakładzie stolarki
budowlanej: Arkusz celów opis wszystkich kluczowych celów czy zadań, nie miał jednak
charakteru stałego, lecz był rewidowany na każdym spotkaniu oceniającym. Na pierwszych
spotkaniach oceniających każdego kierownika z jego bezpośrednim zwierzchnikiem uzgadniano
wskaźniki celów konkretnych, ustalając określone stadia postępu lub poziomu jakości pracy, które
należało osiągnąć do następnego spotkania oceniającego. Przy każdym zadaniu odnotowywano
ewentualne, przyjęte przez zwierzchnika wnioski o pomoc, zasoby lub o przeprowadzenie
określonych działań niezbędnych do osiągnięcia uzgodnionych celów".
4
10. Manifest z Davos
A. Zawodowym zadaniem kierownictwa przedsiębiorstwa jest służyć klientom,
współpracownikom, kapitałodawcom i społeczeństwu oraz równoważyć ich sporne interesy.
B. l. Kierownictwo przedsiębiorstwa ma służyć klientom. Powinno ono zadowalać potrzeby
klientów w możliwie najlepszy sposób. Należy dążyć do czystej konkurencji pomiędzy
przedsiębiorstwami, która zapewnia największą wiarygodność cen, jakość i różnorodność
produktów. Kierownictwo przedsiębiorstwa powinno próbować przekształcać nowe idee i postęp
technologiczny w rynkowe produkty i usługi.
2. Kierownictwo przedsiębiorstwa ma służyć współpracownikom, ponieważ kierownictwo jest
w wolnym społeczeństwie akceptowane przez współpracowników tylko wtedy, gdy równocześnie
broni ich interesów. Kierownictwo przedsiębiorstwa powinno dbać o zapewnienie miejsc pracy,
regulację dochodów realnych i przyczyniać się do humanizacji pracy.
3. Kierownictwo przedsiębiorstwa ma służyć kapitałodawcom. Powinno im zapewnić dywi-
dendy, które są wyższe niż stopa procentowa pożyczek państwowych. To wyższe oprocentowanie
jest konieczne, ponieważ musi być w nim zawarta premia za wyższe ryzyko. Kierownictwo
przedsiębiorstwa jest powiernikiem dawcy kapitału
4. Kierownictwo przedsiębiorstwa ma służyć społeczeństwu. Kierownictwo przedsiębiorstwa
powinno zapewnić przyszłym generacjom warte życia środowisko. Kierownictwo przedsiębiorstwa
powinno wykorzystać wiedzę i środki, jakie są mu powierzone dla dobra społeczeństwa. Musi ono
udostępnić naukowemu kierownictwu przedsiębiorstwa nowości poznawcze i popierać postęp
techniczny. Ma ono, poprzez kierowniczą rolę przedsiębiorstwa, umożliwić wspólnocie wy-
pełnianie jej zadań. Zarządzanie powinno swoją wiedzę i doświadczenie postawić w służbę
społeczeństwu.
5. Świadczenie usług kierownictwa przedsiębiorstwa wobec klientów, współpracowników,
kapitałodawców i społeczeństwa jest tylko wtedy możlfwe, gdy egzystencja przedsiębiorstwa jest
długoterminowo zapewniona. Konieczne są tu wystarczające zyski przedsiębiorstwa. Zysk
przedsiębiorstwa jest zatem koniecznym środkiem, a nie ostatecznym celem kierownictwa
przedsiębiorstwa.
5
[ Pobierz całość w formacie PDF ]