Zaburzenia rownowagi wodnej, Ratownictwo Medyczne
[ Pobierz całość w formacie PDF ]
ZABURZENIA RÓWNOWAGI
WODNEJ
Klinika Chorób Wewnętrznych, Nefrologii i Dializoterapii
Uniwersytet Medyczny w Łodzi
PRAWA RZĄDZĄCE RÓWNOWAGĄ WODNO-ELEKTROLITOWĄ
Równowagą wodno-elektrolitową rządzą trzy prawa:
1. prawo elektroobojętności płynów ustrojowych
– wszystkie płyny
ustrojowe we wszystkich przestrzeniach wodnych są elektrycznie
obojętne, tzn. suma ładunków ujemnych jest równa sumie ładunków
dodatnich w danym płynie ustrojowym;
1. prawo izoosmolarności płynów ustrojowych
– ciśnienie osmotyczne
płynów ustrojowych wszystkich przestrzeni wodnych jest jednakowe;
1. prawo izojonii
– dążność ustroju do utrzymywania stałego stężenia
jonów, w tym również jonów wodorowych.
Skład elektrolitowy osocza i płynu pozakomórkowego jest bardzo podobny.
Natomiast skład elektrolitowy płynu śródkomórkowego różni się istotnie od
składu płynu pozakomórkowego:
a. głównym kationem osocza i płynu śródmiąższowego
(pozakomórkowego pozanaczyniowego) jest kation sodowy, a
głównymi anionami – jony chlorkowe i wodorowęglanowe;
b. głównym kationem płynu śródkomórkowego jest jon potasowy, a
głównymi anionami – jony fosforanowe i białczany.
Mimo istnienia różnic w łącznej ilości kationów i anionów między płynami
śródkomórkowymi i pozakomórkowymi, ich molalność jest jednakowa. Jest to
spowodowane wielkocząsteczkowym charakterem białczanów wywierających
wywierających tylko niewielkie ciśnienie osmotyczne, określane jako
ciśnienie
onkotyczne
.
REGULACJA SKŁADU I OBJĘTOŚCI PŁYNÓW USTROJOWYCH
Regulacja stałości środowiska wewnętrznego (czyli
homeostazy ustrojowej
) polega
na utrzymaniu:
1.
izohydrii
– stałego stężenia jonów wodorowych;
2.
izotonii
– fizjologicznego efektywnego ciśnienia osmotycznego.
1. W warunkach prawidłowych waha się ono w wąskich granicach:
286 – 292 mHmol/kg H
2
O;
4.
izojonii
– fizjologicznego składu płynów ustrojowych;
5.
izowolemii
– fizjologicznych wielkości przestrzeni wodnych.
Stałość środowiska wewnętrznego jest wynikiem interakcji kilku mechanizmów:
1. bezpośredniej reakcji nerek i płuc przed otrzymaniem sygnałów
nerwowych lub hormonalnych (jest to tzw.
autoregulacja
);
2. bezpośrednim oddziaływaniem na czynność nerek i płuc bodźców
nerwowych, osmoreceptorów, chemoreceptorów, baroreceptorów i
narządów wewnętrznego wydzielania.
[ Pobierz całość w formacie PDF ]